Herfst. De bomen kleuren en sommige zijn al vergevorderd met het verliezen van hun blad. Het kwik daalt, waar ik afgelopen donderdag voor het eerst wat voorzichtige tekenen van nachtvorst bespeurde. Vissen gebeurt ook veel de laatste tijd. Jelle en ik spenderen de zondagen en soms vrijdagen vaak samen aan de waterkant. En anders, zijn we er alleen te vinden. Veel vis wordt er gevangen, met mooie exemplaren ertussen.
Het is zaterdagavond. Append in de trein bespreken we de dag van morgen. Een aantal nieuwe stekken worden ons jachtterrein van morgen. Zaterdagavond, zodat we de volgende ochtend vroeg uit de veren kunnen om onze groene vrienden de belagen. Om het moraal nog wat verder op te krikken worden de nodige youtube filmpjes gekeken. Dit zorgt ervoor dat ons doel nog steviger wordt besloten. 90 plus.
Onze PRs zijn al redelijk gedateerd. Respectievelijk op 94 en 95 centimeter. Veel snoek is voorbij gekomen, maar de 90 in wil maar niet lukken. Afgelopen sessies veel 80+ gevangen, waar we al erg blij mee zijn. Maar vanaf 90 wordt het toch wel een serieuze aangelegenheid. We spreken af dat we hier morgen verandering in gaan brengen. Het woord meter nemen we niet in de mond, samen vissen, genieten en 90+ is ons doel.
De wekker gaat om 07:00, snel wordt er ontbeten en de spullen gepakt. We willen bij het eerste daglicht aanwezig zijn. Laatstgenoemde lukt niet helemaal maar om 08:10 gaan de eerste sardines het water in. Er is meteen volop teken van scholen witvis. Het duurt dan ook niet lang en de eerste snoeken doorbreken het wateroppervlak. Ondertussen gooit Jelle met de dropshot wat kantjes af en vangt met eenvoud de ene na de andere baars. Gezien de hoeveelheid van deze kleine rovertjes besluit ik ook een dode baars aan de haak te doen. Het is wachten op actie.
Na een klein uurtje is het dan zover. Waar we aan het genieten zijn van een prachtige zonsopkomst, een mooie nevel over de weilanden en de koeien die rustig aan het grazen zijn ziet Jelle dat er actie is op zijn sardine. De vis neemt snel lijn en er kan dus meteen aangeslagen worden. Dit gebeurt met de pas nieuwe snoekhengel, echter is deze iets minder stug dan we gewend zijn en kan de haak niet optimaal gezet worden. Na een paar seconden lost de snoek dan ook. Veel tijd om te treuren is er niet. De dobber met de baars geeft actie. Ik sla aan en krijg het hele zooitje zonder weerstand en zonder baars terug. Wederom geen tijd om te balen want de derde dobber, deze met sardine, verdwijnt in de diepte. Deze montage zit aan mijn karperstok en Jelle kan met een ferme haal de haak zetten. Na een korte maar mooie dril wordt de eerste vis van de dag geland. Een prachtige snoek van 85.5cm. Top begin van de dag.
Na nog één aanbeet die gemist wordt is het rond een uur of tien ineens klaar. De witvis verdwijnt van de oppervlakte, roofvis is niet meer actief. We besluiten een nieuw water aan te doen, tevens gevonden aan de hand van google maps. Een klein baarsje wordt daar snel verschalkt aan de dropshot, op de sardines geen actie. Ach, we zitten heerlijk in de zon en hebben al een prachtige snoek gevangen. Prima zo. Plots worden we opgeschrikt door een plons dichtbij de dobber. De dobber beweegt van de golfslag. Nog een plons. En nog een. Blijkt het dat we naast een paintbalterrein zitten. Dat is ook weer nieuw. We verkassen na 1.5 uur naar een brug iets verderop.
Bij de brug aangekomen zien we meteen een aantal futen actief. Er wordt een dobber dichtbij ze geworpen om al na één minuut te verdwijnen. Het is nu de derde keer actie op de nieuwe snoekhengel. Er wordt goed contact gezocht alvorens aan te slaan om hierdoor de soepelheid van de hengel maximaal te reduceren. Het werpt zijn vruchten af. Na een korte dril wordt een snoekje van 60cm geland. Snel een foto en weer terug om verder te groeien!
Het is inmiddels rond de klok van enen. We besluiten om thuis even snel een warme hap naar binnen te werken om dan de laatste uren van de dag op de laatste stek van de dag te vissen. Hier heeft Jelle de afgelopen weken een aantal mooie 80-ers gevangen. Het eten wordt snel naar binnen gewerkt en voor we het weten zijn we al weer onderweg om verder te vissen. Aangekomen bij de stek is het stil. Te stil. Op één enkel plekje is speldaas te bespeuren, maar daar is dan ook alles mee gezegd. We laten ons niet snel uit het veld slaan en laten de dobbers gedegen driften op de stroming. Ook wordt er een BBZ bij gepakt en de sloot verder uitgevist. Het mocht niet baten. Om 15:20 hakken we de knoop door. We moeten er een stuk voor lopen maar we hebben toch meer vertrouwen in de stek van vanochtend.
Na een mars van 25 minuten zijn we er. We zien al meteen witvis aan de oppervlak. Snel worden de sardines te water gelaten. Zelf strijken we neer in onze stoelen. Beentjes omhoog tegen de leuning en terugkijkend op de dag. Ook hebben we het nog over de mogelijkheden die het laatste, misschien wel beste, uur van de dag zou kunnen bieden. We zien alleen nog geen actieve snoek. Dat gezegd hebbende, doorbreekt een dikke snoek het wateroppervlak. Jelle vertelt dat de eerste aanbeet voor mij zou zijn. Samen vissen, een motto dat ons hoog in het vaandel ligt wordt hiermee weer eens bestempeld. Na 20 minuten een tik bij de dobber, en nog een. De dobber begint langzaam weg te lopen. Ik pak de hengel, draai strak en zet de haak met een ferme slag. Een kleintje roep ik, want ik voel niet veel weerstand. De oorzaak is logisch, want de snoek zwemt naar ons toe. Na een korte dril beland de snoek in het net. Zo, die is groot, erg groot. Lachend kijken we elkaar aan. 90+? Het zou een prachtige kers op de spreekwoordelijke taart zijn. Voorzichtig valt vragend het woordje, meter? Het meetlint gaat er langs. Na goed meten kunnen we niks anders concluderen. honderd en een halve centimeter. 100.5cm. Een meter. Na ruim 15 jaren snoekvissen is daar dan eindelijk de magische, o zo felbegeerde, grens. Daar ligt ze dan, voor je in het gras. Eigenlijk kunnen we het niet zo goed begrijpen. Foto's worden gemaakt en tijd voor juichen, van binnen. Van buiten wordt snel de hengel klaar gemaakt. Vissen doen wij samen, dus nu moet Jelle er snel ook nog een.
Dat we blij zijn blijkt uit alles. We raken niet uitgepraat. Hopen en fantaseren op meer. Het donker begint in te zetten. De kansen zijn echter nog niet verkeken. Drie dobbers met sardine liggen te wachten op een hongerige snoek die deze makkelijke snack maar al te graag naar binnen werkt. In de schemering ziet Jelle actie in een dobber. Hij loopt naar de hengel, slaat aan en even later staan we met snoek nummer 4. Een prachtig dik varkentje wat niet veel meer aan zijn vetlaag hoeft te doen maar voornamelijk wat aan de lengte. Met zijn 77cm een prachtige vis en een prachtige afsluiter van de dag.
Teruglopend naar de auto, een wandeling die langer lijkt dan de avond vierdaagse, praten we na over prachtige jaren en avonturen die we hebben beleefd. Met vandaag als een prachtig niet te vergeten avontuur waar jaren later door ons nog steeds over gepraat zal worden!