Water. Natuurlijk erg handig om te kunnen vissen, maar liever ook alleen water waarin de vissen zwemmen, niet vanuit de lucht. Het begon allereerst erg rooskleurig. Vanochtend had ik natuurlijk mijn eerste Friesse snoek van deze vakantie gevangen. Het gaat hierbij niet om de aantallen, meer de euforie van het vangen van de beoogde vis. Als het er dan meer worden, is dat mooi meegenomen. In ieder geval is de missie al geslaagd.
Aangekomen bij de jachtwerf. Ja, weer de jachtwerf, omdat ik deze graag nog wilde bevissen met sardine (die ik vanochtend vergeten was). Ik besloot de andere kant van de werf te bevissen. Hierdoor had ik de wind beter in mijn rug. Ideaal als je het mij verteld. En warempel, de boot naast mij had dezelfde naam!
In de vaart mocht mijn zeildobbertje weer lekker driften met de wind. Mijn andere dobber werd diep met een halve sardine op de bodem gevist. Tegen de boten aan.
Nadat ik net lekker zat, drup. Drup. DRUP. steeds meer en steeds groter. Heerlijk, dat water uit de lucht. Gelukkig had ik nog een emergency poncho in mijn tas zitten. Lekker snel ingepakt en wachten maar. Helaas werd mijn rust af en toe verstoord door boten die nog even in en uit moesten. Waarom met dit weer weet ik ook niet, ze deden het in ieder geval wel.
Om 6 uur nog steeds geen tik gehad. Zitten ze er niet? Lusten ze geen sardine? Is het te groot? Allemaal vragen die bij me opkomen. Ik besloot nog even aan het begin van de werf te vissen. Alsof er een knop werd omgezet begon er ineens heel veel klein vis aan de oppervlakte zich te beroeren. Een erg mooi schouwspel, maar mijn dobbers bleven stil. Erg stil.
Om half 7 belde mijn moeder. Het eten was klaar. De hengels optuigen en heerlijk genieten van een warme maaltijd. Morgen heb ik twee bruggen op het programma staan. Kijken of deze een recordvis voor mij schuil houden. We weten het morgen. En, ik hoop dat het blijft bij water waar ik in vis, niet vanuit de lucht!
Groet,
Daan.