Het begon eigenlijk al een paar dagen van te voren, ik vroeg aan Daan of we weer een weekendje konden gaan vissen omdat ik door mijn stage niet veel tijd meer aan de waterkant door kan brengen.
Omdat we zondag morgen vroeg wouden gaan beginnen en het toch wel een uurtje fietsen is voor mij om bij Daan te komen besloten we dat ik zaterdag alvast kon komen en dat we na een korte nacht lekker vroeg aan de waterkant konden gaan zitten. Zaterdag middag pakte ik al mijn spulletjes bij elkaar ik reed ik richting hotspot voor de nodige vispas en de visaasjes. Eenmaal aangekomen bij Daan gingen we eerst nog een paar stekken langs om te voeren met dode aasvis; iets wat daan al een paar dagen had gedaan om te kijken of dat zou uitmaken. We waren namelijk van plan om een paar stekken af te vissen die niet gevoerd zijn en een paar stekken af te vissen die wel gevoerd zijn.
PIEP PIEP PIEP… Yes, het is zondag! Vol bepakt gingen we op de fiets naar de eerste stek, een plek waar Daan altijd wel in een korte tijd een visje weet te pakken en hoe kan het ook anders dan dat hij al vrij snel actie in zijn dobber had en z’n hengel pakte om aan te slaan. Maar helaas de vis wou niet blijven hangen dus hij gooide snel opnieuw in.
Door de felle wind drifte de aasvisjes snel over het water heen en konden we veel water in een korte tijd bevissen. Eventjes laten hoorde ik Daan alweer aanslaan maar er bleef dit keer ook niets hangen. 5 minuten later zag ik hem toch met een kromme hengel in de hand staan. “Ik voelde niets toen ik aansloeg maar hij zat er blijkbaar toch op…” zei hij. De vis gaf weinig sport en lag binnen enkele secondes doodstil voor de kant TOTDAT we hem probeerde te pakken en de vis maakte er nog een hele opgave van om hem op de kant te krijgen. Uiteindelijk lukte het toch en mocht deze snoek op de foto en weer terug in zijn element.
Nog eventjes hadden we het geprobeerd maar we zijn toch maar naar de tweede stek van de dag gegaan om te kijken hoeveel honger de vissen daar hebben. Achteraf bleek het dat wij meer honger hadden dan de vis want de gekochte boodschappen waren binnen no-time grotendeels op en de vissen lieten maar niets merken wat we eigenlijk niet hadden verwacht want op de eerste stek hadden we niet gevoerd en wel gevangen en op de tweede stek hadden we wel gevoerd maar niets gevangen. Toch besloten we door te gaan naar de volgende visstek en dat was geen verkeerde beslissing. De zon scheen namelijk heerlijk op de plek waar we zaten dus we konden lekker opwarmen en genieten van het uitzicht! Echt heel veel tijd hadden we daar niet voor want het was mijn dobber die al vrij vlot begon te zwemmen, ik pakte mijn hengel, draaide mijn lijn strak en sloeg aan, MIS… dat is balen! En snel gooide ik mijn dobber weer terug op de plek.
Even later zat ik een beetje om mij heen te kijken en te praten met Daan en plotseling werd mijn aandacht getrokken door een vreemd geluid dat werd gemaakt door mijn dobber die razensnel werd ondergetrokken! “Dat moet een grote zijn” dachten we. Ik sloeg aan en voelde een mooi gewicht aan de hengel hangen en m’n hart begon flink tekeer te gaan. De vis bleef enige tijd heel diep dus we konden eigenlijk niet zien hoe groot de vis was maar we wisten zeker dat het niet om een kleintje ging. Tot onze grote verbazing lukte het de vis toch om de haak te lossen en stonden we daar met lege hangen! Opnieuw gingen de aasvisjes het water in en konden we niets anders doen dan wachten. Het kon ook niet anders dan dat er weer een dobber weg begon te zwemmen, dit keer die van Daan. Lijn strak en aanslaan… Hangen!
Al snel bleek het dit keer te gaan om een snoekbaars die wel wat zag in het dode voorntje. Na een leuk gevecht pakte ik de vis zodat hij onthaakt kon worden en mocht spelen voor fotomodel.
Na deze aanbeet bleef het akelig stil op de stek en leek het ons een goed plan om de volgende stek te gaan bevissen.
Groeten,
Daan & Jelle