De voorspellingen voor vandaag waren alles behalve mens-vriendelijk. Toch wilde Daan en ik lijntjes uitwerpen in voor alsnog onbekende polders.
Donderdag avond plande we het één en ander en keken we een snoek-dvd om in de stemming te komen. Het was al redelijk laat toen dit alles achter de rug was. Snel het bed in want niet veel uur later ging de wekker alweer! Om 6 uur ging de wekker. Snel aankleden, eten en drinken mee, hengels de auto en op naar het water! Vol goede moed reden we naar de eerste stek van vandaag. Het zou nog een uur donker zijn en in combinatie met de stormachtige wind zou dit een leuk probeersel worden. We hoopten op een mooi spektakel, echter was er totaal geen respons van de roofvis. Toen het licht werd en een aantal verschillende kunstaasjes verder besloten we dat het tijd was voor een nieuwe stek!
Na een klein stukje te hebben gereden en een parkeerplek te hebben gevonden konden we gelukkig weer aan de slag met het verleiden van de groenjas. Vissen werd in de polder, op de open weilanden, een ware sport. Waar men het gewend is dat je kunstaas mee naar achter gaat als je aanstalte maakt om de worp te gaan maken, bleef deze nu door de wind gewoon hangen. Even improviseren, een klein 'worpje' naar achter zodat er uiteindelijk ingeworpen kon worden. Gelukkig hadden we de wind in de rug, maar nog steeds was het werpen erg lastig.
Na een uur of 2 het polderwater af te hebben gevist kwamen we aan bij een grote brug in combinatie met een verbreding, splitsing en woonboten. Al met al perfecte leefomstandigheden voor meneer de snoek (edit; doe mij maar een grote oma ;)) dit werd al snel waar gemaakt; Daan zijn kunstaas werd gegrepen maar hij bleef helaas niet hangen. Erg jammer want dit was een mooi formaat vis! Verscheidene kunstaasjes mochten proberen de vis nogmaals te verleiden maar dit mocht helaas niet baten
We besloten naar de volgende stek te gaan, 3 lange poldersloten die op elkaar uitkwamen. Het was alleen lastig waar we moesten beginnen want alle drie te sloten zagen er veel belovend uit. We kozen onze kant. Prachtige rietkraagjes, obstakels, bruggen, werkelijk alle mooie potentiele snoekstekken bleven snoekloos. Na weer een erg lang stuk hebben afgevist kwamen we weer terug op de kruising. Hier moest toch snoek liggen bij de steigertjes/woonboten. Gelukkig kon Daan eindelijk een snoek strikken. De volhouder wint.
Snel een foto, onthaken en terug het water in. Met extra veel vetrouwen in deze sloot viste we deze erg precies af, Maar dit mocht niet baten. Er zat maar 1 ding op; op naar de volgende stek.
Ook deze sloot zag er veel belovend uit, veel beschuttingen, veel wind en geen mens te bekennen. Helaas dacht de snoek daar anders over en moesten we na een paar uur met lege handen terugkeren naar huis.
Al met al een hele geslaagde visdag waarbij we veel potientiele visplekken hebben ontdekt,
groeten,
Daan en Jelle