Het is maandag avond, Remco geeft mij een belletje met de vraag of ik zin heb om de zeelt te belagen op een stek waar ik bijna elk jaar terugkeer. De laatste paar keren viel het tegen, wellicht lukt het deze keer?
Aan het begin van het gesloten seizoen heb ik 2 lichte baarshengels klaargemaakt voor het zeeltvissen met een dobber. Het is een vrij simpele montage van een kleine karperhaak maatje 8 met direct daarboven een loodje om het aas snel naar de bodem te laten zinken. Een goeie meter boven de haak monteer je één loodje onder en één loodje boven de dobber. De diepte is natuurlijk afhankelijk van de diepte van het water vlak bij de lelliebladen.
Na het telefoontje van Remco was het tijd om deze hengels in actie te zien. Snel raapte ik de hengels, camera, reserve loodjes en haken en niet te vergeten een degelijke stoel bij elkaar en reed ik naar de afgesproken stek toe. Remco was eerder klaar met eten en zat al op de stek. Hij gebruikte één feeder hengel met lokvoer en maden en de andere hengel dobber met maïs net als die van mij. Al snel ging Remco zijn dobber tekeer als een gek, Remco wachtte geduldig tot het juiste moment en sloeg aan.... Mis! Hoe kan dat nou? de dobber schoot echt perfect schuin de diepte in. Gelukkig weten we nu dat de vissen geïntereseerd zijn in maïs, het zou een kwestie van tijd zijn tot de vis op de kant zou eindigen.
Niet veel later ging mijn dobber tweemaal onder, maar ook deze keren wisten we de vis niet te haken. Zouden het voorntjes zijn die voorzichtig knabbelen aan de te grote haak ? Zo goed als het ging in het begin, zo dood was het direct erna. Voor we het wisten zaten we een goede 90minuten te staren naar stilstaande dobbers waar totaal niets mee gebeurde. Tot plotseling mijn dobber allermachtig mooi de diepte in schoot. Ik sloeg aan.... Hangen! Dit voelde goed, erg goed. Direct merkte ik dat dit om een zeelt ging en het is geen kleintje. De vis liet mij alle kanten van het water zien en wist zich af en toe goed in de lellies te verstrikken. Met een beetje geduld en vakmanschap wisten we de vis het open water in de loodsen. Na nog een paar felle sprints gaf de vis zich gewonnen en kon Remco haar het water uit scheppen.
"Oe dat is een flinke!" zeiden we in koor. Daar lag ze dan, een prachtexemplaar van een zwangere zeelt (54cm) in het gras. Snel de haak uit de mond halen, meetlint erlangs, even naspoelen met water en als fotomodel spelen.
Nadat Remco een paar mooie foto's had geschoten liet ik haar zachtjes terug het water in glijden. Al snel wist de vis haar kracht terug te vinden en schoot ze weg onder de beschutting. Met een voldaan gevoel beaasde ik mijn hengel weer en plaatste ik deze op exact dezelfde plek vlak naast de lellies. Ik twijfelde om het hierbij te laten, aangezien de vis genoeg verwarring heeft veroorzaakt tijdens de dril, maar wat als we nog zo'n machtig mooie vis weten te vangen? Remco wist mij over te halen om toch nog even te blijven, dat bleek niet veel later een hele goede beslissing geweest te zijn.
Ook zijn dobber schoot langzaam weg de diepte in, hij aarzelde niet en stond binnen in een oogblink met een kromme hengel in zijn handen en een dikke grijns op het gezicht de vis te drillen. Geen hoogzwangere dame, maar deze vis mag er zeker wel wezen! "Dat is zeker wel een 50plus" zei ik. Moeiteloos ging de haak uit de mond en de meetlat langs de vis. 50, 51, 52, 53cm! Net een centimeter kleiner dan de vis die we eerder deze avond vingen. Wat een topavond! Ook deze prachtvis mocht weer terug in zijn element; de onderwaterwereld.
De klok had inmiddels half 9 geslagen en we spraken met elkaar af om tot 9uur door te vissen. Wie weet vangen op deze grandioze avond wel 3 zeelten? We zaten net de praten over het feit dat we deze avond 2 zeelten wisten te vangen en geen enkele brasem, wat eigenlijk best vreemd is en op dat moment schiet mijn dobber weg... Hangen! Het voelde als een middelgrote vis, maar het was beslist geen zeelt. Snel werdt duidelijk dat het om een brasem ging. Wat een toeval! Het bleek een exemplaar van 47cm te zijn; een leuke vis om te vangen, maar niet echt fotowaardig.
Na het terugzetten van de vis keek ik op mijn klok en het was bijna 9uur. Een mooie tijd om aan deze fantastische avond een einde te breien. Twee zeelten 54 en 53cm. Gran-di-oos!